My Photo
我的时候
วันศุกร์ที่ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2554
การแต่งกายแบบจีน
เสื้อคอจีนมีชื่อเรียกในภาษาจีนว่า "ถังจวง" ที่จริงแล้วชื่อเรียกนี้เป็นชื่อที่เริ่มเรียกโดยชาวต่างชาติ เนื่องจากราชวงศ์ถังของจีนเป็นยุคสมัยที่เจริญรุ่งเรืองจนมีชื่อเสียงขจรไปไกลถึงต่างแดน ดังนั้นในสมัยต่อๆ มาชาวต่างชาติจึงเรียกคนจีนว่า "ถังเหริน" หรือคนถัง ย่านที่พักอาศัยของชาวจีนหรือไชน่าทาวน์ในประเทศสหรัฐอเมริกา ประเทศอาเซียนและในยุโรปก็เรียกว่า "ถังเหรินเจีย" หรือถนนของคนถัง และชาวจีนโพ้นทะเลเองก็เรียกตัวเองว่า "ถังเหริน" เช่นกัน ที่เรียกกันเช่นนี้ก็เป็นเพราะราชวงศ์ถังเป็นราชวงศ์ที่ชาวจีนภาคภูมิใจมาตั้งแต่สมัยโบราณนั่นเอง ต่อมาจึงมีการเรียกเสื้อผ้าแบบโบราณของจีนที่คนถังในย่านถังเหรินเจียสวมใส่ว่า "ถังจวง" หรือชุดถัง ซึ่งที่จริงแล้วถังจวงไม่ใช่ชุดในสมัยราชวงศ์ถังแต่อย่างใด แต่เป็นชุดของสมัยราชวงศ์ชิงตอนปลาย
ถังจวงหรือเสื้อคอจีนดัดแปลงมาจากเสื้อนอกของชายในสมัยปลายราชวงศ์ชิง แบบเสื้อถังจวงมีลักษณะเด่น 4 ประการคือ 1. คอเสื้อตั้ง โดยเปิดคอเสื้อด้านหน้าตรงกลางไว้ 2. แขนเสื้อและตัวเสื้อเป็นผ้าชิ้นเดียวกัน จึงไม่มีรอยตะเข็บต่อระหว่างแขนเสื้อและตัวเสื้อ 3. สาบเสื้อเป็นแนวตรงหรือแนวเฉียง 4. กระดุมเสื้อเป็นกระดุมแบบจีนซึ่งประกอบด้วยเม็ดกระดุมที่ใช้ผ้าถักเป็นปมและห่วงรังดุม นอกจากนี้ยังมีลักษณะเฉพาะอื่นๆ เช่น ผ้าที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นผ้าแพรปักลายหรือผ้าต่วน สีเสื้อมีให้เลือกหลากหลาย โดยมากจะมีสีแดงสด สีแดงคล้ำ สีแดงน้ำตาล สีน้ำเงินไพลินและสีกาแฟเป็นหลัก นอกจากนี้ยังมีสีเหลืองสว่าง สีเหลืองทอง สีเขียวมรกต สีดำและสีทองด้วย
ภาษาจีน
ภาษาจีน (汉语 - 漢語 - Hànyǔ - ฮั่นอวี่, 华语 - 華語 - Huáyǔ - หัวอวี่ หรือ 中文 - Zhōngwén - จงเหวิน) เป็นหนึ่งในตระกูลภาษาจีน-ทิเบต ชาวจีนส่วนใหญ่ถือภาษาจีนพูดชนิดต่าง ๆ ว่าเป็นภาษาเดียว โดยทั่วไปแล้ว ภาษาพูดในกลุ่มภาษาจีนเป็นภาษาที่มีเสียงวรรณยุกต์และไม่อ่านเนื่องเสียง อย่างไรก็ดี ยังมีความแตกต่างกันในภาษาพูดแต่ละภาษาอยู่มาก ความต่างเหล่านี้เทียบได้กับ ความแตกต่างระหว่างภาษาของภาษากลุ่มโรมานซ์ เราอาจแบ่งภาษาพูดของจีนได้ 6 ถึง 12 กลุ่ม ขึ้นอยู่กับเกณฑ์ที่ใช้ในการแบ่ง ที่เป็นที่รู้จักดี เช่น กลุ่มแมนดาริน กลุ่มหวู และกลุ่มกวางตุ้ง ยังเป็นที่โต้เถียงกันถึงปัจจุบันว่าภาษาพูดบางกลุ่มควรจัดเป็น "ภาษา" หรือเป็นแค่ "สำเนียง"
ประชากรประมาณ 1/5 ของโลกพูดภาษาจีนแบบใดแบบหนึ่งเป็นภาษาแม่ ทำให้เป็นภาษาที่มีคนพูดเป็นภาษาแม่มากที่สุด สำเนียงพูดที่ถือเป็นมาตรฐาน คือ สำเนียงปักกิ่ง ซึ่งอยู่ในกลุ่มภาษาแมนดาริน ภาษาจีนกลาง หรือ ภาษาจีนแมนดาริน (Standard Mandarin) เป็นภาษาทางการของสาธารณรัฐประชาชนจีน และสาธารณรัฐจีนหรือไต้หวัน เป็นหนึ่งในภาษาทางการ 4 ภาษาทางการของประเทศสิงคโปร์ (ร่วมกับ ภาษาอังกฤษ ภาษามาเลย์และภาษาทมิฬ) และเป็นหนึ่งใน 6 ภาษาที่ใช้ในองค์การสหประชาชาติ (ร่วมกับ ภาษาอังกฤษ ภาษาอาหรับ ภาษาฝรั่งเศส ภาษารัสเซีย และภาษาสเปน) ภาษาจีนกวางตุ้ง เป็นภาษาทางการของ ฮ่องกง (ร่วมกับภาษาอังกฤษ) และมาเก๊า (ร่วมกับภาษาโปรตุเกส)
นอกจากนี้ ภาษาเขียนยังได้เปลี่ยนแปลงตามระยะเวลา แต่การเปลี่ยนแปลงของภาษาเขียน ช้ากว่าการเปลี่ยนแปลงของภาษาพูดอย่างมาก จึงไม่ถูกจำกัดโดยความเปลี่ยนแปลงของภาษาพูดโดยส่วนใหญ่ ในปัจจุบัน ภาษาจีนใช้อักษรมาตรฐาน 2 รูปแบบทั่วโลก ได้แก่ อักษรจีนตัวเต็ม และ อักษรจีนตัวย่อ
- แมนดาริน (จีนตัวเต็ม: 官話, จีนตัวย่อ: 官话, พินอิน: Guānhuà กวานฮว่า, คำแปล: ภาษาทางการ) หรือ สำเนียงทางเหนือ (จีน: 北方方言, พินอิน:Běifāngfāngyán เป่ยฟังฟังเอี๋ยน)
- อู๋ (จีนตัวเต็ม: 吳方言, จีนตัวย่อ: 吴方言, พินอิน: Wú fāng yán อู๋ฟางเอี๋ยน, คำแปล: สำเนียงอู๋) หรือ (จีนตัวเต็ม: 吳語, จีนตัวย่อ: 吴语, พินอิน: wú yǔ อู๋อวี่, คำแปล: ภาษาอู๋) ในมณฑลเจียงซู
- กวางตุ้ง (จีนตัวเต็ม: 粵語, จีนตัวย่อ: 粤语, พินอิน: Yue yǔ เยว้-อวี่, คำแปล: ภาษากวางตุ้ง)
- ฮกเกี้ยน หรือ หมิ่น (จีนตัวเต็ม: 閩方言, จีนตัวย่อ: 闽方言, พินอิน: Mǐnfāngyán หมิ่นฟางเอี๋ยน, คำแปล: สำเนียงหมิ่น) ในมณฑลฝูเจี้ยนหรือฮกเกี้ยน
- เซียง (จีนตัวเต็ม: 湘語, จีนตัวย่อ: 湘语, พินอิน: Xīang yǔ เซียงอวี่, คำแปล: ภาษาในมณฑลหูหนาน)
- แคะ (จีนตัวเต็ม: 客家話, จีนตัวย่อ: 客家话, พินอิน: Kèjiāhuà เค้อเจียฮว่า, คำแปล: ภาษาแคะ) หรือ ฮักกา
- กั้น (จีนตัวเต็ม: 贛語, จีนตัวย่อ: 赣语 กั้นอวี่, คำแปล: ภาษามณฑลเจียงสี)
นอกจากนี้ นักภาษาศาสตร์ยังได้แบ่งกลุ่มภาษาจีนออกมาจากกลุ่มใหญ่ข้างบนอีก 3 ประเภท ได้แก่
- จิ้น (จีนตัวเต็ม: 晉語, จีนตัวย่อ: 晋语, พินอิน: Jìnyǔ จิ้นอวี่) แยกมาจาก แมนดาริน
- ฮุย (จีนตัวเต็ม: 徽語, จีนตัวย่อ: 徽语, พินอิน: Huīyǔ ฮุยอวี่) หรือ (จีนตัวเต็ม: 徽州話, จีนตัวย่อ: 徽州话, พินอิน: Huīzhōuhuà ฮุยโจวฮว่า) แยกมาจาก อู๋
- ผิง (จีนตัวเต็ม: 平話, จีนตัวย่อ: 平话 , พินอิน: Ping yǔ ผิงอวี่) แยกมาจาก กวางตุ้ง
สถานที่ท่องเที่ยวในประเทศจีน
นี่ก็เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่นักท่องเที่ยวนิยมแวะเวียนมา แต่เดิมนั้นสถานที่นี้ใช้ชื่อว่า
อนุสรณ์สถานเจียง ไคเช็ค (Chiang Kai-Sheck Memorial Hall)
แต่เพิ่งถูกเปลี่ยนชื่อเมื่อเร็วๆ นี้ก็ด้วยสาเหตุทางการเมือง แต่ก่อนจะเข้าไปชมด้านในนั้น
มารู้จักกับเจียง ไคเช็ค กันก่อนดีกว่า
เจียง ไคเช็คเป็นผู้ก่อตั้งไต้หวัน เป็นหัวหน้าพรรคก๊กมินตั๋ง โดยหลังจาก ดร.ซุน ยัตเซน
(Sun Yat-sen) เสียชีวิต เขาเป็นผู้นำพรรคก๊กมินตั๋งก้าวขึ้นเป็นผู้นำรัฐบาลแห่งชาติของประเทศ
สาธารณรัฐจีน (Republic of China-ROC) แต่หลังจากนั้นก็เกิดสงครามกลางเมืองขึ้น
พรรคก๊กมินตั๋งพ่ายแพ้ต่อพรรคคอมมิวนิสต์จีนของ เหมา เจ๋อตุง เจียง ไคเช็ค
จึงต้องหนีไปตั้งรัฐบาลแห่งชาติและสาธารณรัฐจีน ที่เกาะไต้หวัน และขึ้นเป็นประธานาธิบดี
คนแรกของไต้หวันนั่นเอง
อนุสรณ์สถานเจียง ไคเช็ค (Chiang Kai-Sheck Memorial Hall)
แต่เพิ่งถูกเปลี่ยนชื่อเมื่อเร็วๆ นี้ก็ด้วยสาเหตุทางการเมือง แต่ก่อนจะเข้าไปชมด้านในนั้น
มารู้จักกับเจียง ไคเช็ค กันก่อนดีกว่า
เจียง ไคเช็คเป็นผู้ก่อตั้งไต้หวัน เป็นหัวหน้าพรรคก๊กมินตั๋ง โดยหลังจาก ดร.ซุน ยัตเซน
(Sun Yat-sen) เสียชีวิต เขาเป็นผู้นำพรรคก๊กมินตั๋งก้าวขึ้นเป็นผู้นำรัฐบาลแห่งชาติของประเทศ
สาธารณรัฐจีน (Republic of China-ROC) แต่หลังจากนั้นก็เกิดสงครามกลางเมืองขึ้น
พรรคก๊กมินตั๋งพ่ายแพ้ต่อพรรคคอมมิวนิสต์จีนของ เหมา เจ๋อตุง เจียง ไคเช็ค
จึงต้องหนีไปตั้งรัฐบาลแห่งชาติและสาธารณรัฐจีน ที่เกาะไต้หวัน และขึ้นเป็นประธานาธิบดี
คนแรกของไต้หวันนั่นเอง
พิพิธภัณฑ์แห่งชาติไต้หวันหรือที่เรียกกันว่าพิพิธภัณฑ์กู้กง ซึ่งเป็นที่เก็บรวบรวมของ
โบราณกว่า 7 แสนชิ้น ที่เจียง ไค เช็คขนย้ายมาจากพระราชวังกู้กงในประเทศจีน
ตอนช่วงที่จีนกำลังทำสงครามกับญี่ปุ่น
พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ได้รับยกย่องว่าเป็น 1 ใน 4 สุดยอดพิพิธภัณฑ์ของโลก ว่ากันว่า
ข้าวของในพิพิธภัณฑ์แห่งนี้มีมากมาย นำมาสับเปลี่ยนหมุนเวียนกันแสดงเป็นสิบปียังไม่ซ้ำกัน
ข้าวของที่นำมาจัดแสดงนั้นก็เป็นโบราณวัตถุที่แสดงให้เห็นถึงประวัติศาสตร์อันยาวนาน
ของชาวจีน ไม่ว่าจะเป็นศิลปวัตถุของชาวจีนโบราณทุกๆราชวงศ์ของจีนย้อนหลังไปถึง
5,000 ปีก่อน และโบราณวัตถุที่เป็นบรอนซ์ หยก เซรามิก รวมไปถึงเอกสารเก่าแก่
และภาพวาดต่างๆ ด้วย
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)